“ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ” Ή ΤΩ ΕΑΥΤΩ ΜΟΥ ; Η ΨΑΛΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΩΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑ.

Θα πρέπει να ομολογήσουμε οτι ελάχιστα έχουν γραφεί για τον ρόλο, το ήθος και τη διακο­νία των ιεροψαλτών. Αυτό το κενό προσπαθεί να καλύψει ο γράφων μέσω αυτού του βιβλίου. Δεν είναι μια συστηματική σπουδή και ανάλυση της ψαλτικής τέχνης, ούτε μια επιστημονική προσέγ­γιση, αλλά καθαρά ποιμαντική. Είναι έκφραση αγωνίας προς τους αδελφούς Ιεροψάλτες. Είναι και μια έκφραση αυτοκριτικής από έναν άνθρωπο που διακόνησε το αναλόγιο πολλές δεκαετίες και γνώρισε από κοντά τους κινδύνους που ελλο­χεύουν. Όταν η λατρεία νοθεύεται, όταν επικρα­τούν τα επουσιώδη και όχι τα ουσιώδη, όταν δί­νουμε περισσότερη σημασία στα μικρά και όχι στα μεγάλα, όταν η λατρεία του Θεού μεταβάλ­λεται σε λατρεία του εγώ, όταν προβάλλεται ο άνθρωπος και χάνεται ο Χριστός, δεν μπορεί ένας ποιμένας να μην εκφράζει τον προβληματισμό του, να μην κοινοποιεί την αγωνία του.

Πρόλογος 9
Ιστορική αναδρομή 19
Αντιθέσεις 29
Διακονία και χάρισμα 37
Σκοπός της εκκλησιαστικής μουσικής 43
«Μάθημα» ή προσευχή; 49
Διάσπαση και μετεωρισμός 59
«Ψαλώ τω Θεώ μου ή τω εαυτώ μου;» 69
Το «μεράκλωμα» και οι θεατρινισμοί 83
Ηχορρύπανση 91
«Βοαίς ατάκταις» 103
Ύφος ή ήθος; 113
Παράδοση και παραδόσεις 125
Ο χρόνος και ο ρυθμός 133
Χρονική διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας 151
Το κέντρο της Θείας Λειτουργίας 169
Ο Ιερέας ως «προεδρεύων τω αγίω θυσιαστηρίω» …. 175
Η ανάγνωση των ευχών 181
Οι εκφωνήσεις 207
Τα αναγνώσματα 213
«Εν ένι στόματι» 223
Κατανόηση 241
Προσθήκες και λάθη επαναλαμβανόμενα 261
Η «φωνή» του Ψάλτη 275
Αρχιερατικές επευφημίες 285
Ευρωπαϊκή ή Βυζαντινή μουσική; 295
Εκτελέσεις και «εκτελεστές» 303
Επίλογος 313