ΝΗΠΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

[…] Ο Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, στα κείμενα που περιέχονται σε αυτό τον τόμο, με πατερικό φρόνημα επανέρχεται σε αυτό που δίδαξαν οι πατέρες και έζησε η Εκκλησία για πολλούς αιώνες στο Βυζάντιο. Ερμηνεύει τους κανόνες που αναφέρονται στη ζωή των μοναχών, τους λεγόμενους Ασκητικούς, με βαθύτατο θεολογικό και πνευματικό αισθητήριο. Ο σεβαστός Γέροντας κινείται με δυναμισμό και εσχατολογική προοπτική για να περιγράψει πολύ ζωντανά ότι αυτό που κατέθεσαν οι διδάσκαλοι του μοναχισμού ως κανόνες περιέχει αλήθειες και κυρίως καθορίζει τα όρια της πνευματικής ζωής. Οι κανόνες στην προκειμένη περίπτωση είναι η “κλίμακα”, ανάλογη με αυτήν του αγίου Ιωάννη Σιναΐτη, που αναβιβάζει τον μοναχό προς τον θεό, αρκεί αυτός να έχει στραμμένο το βλέμμα του πάντα προς το μέρος που ευρίσκεται το φως της θεογνωσίας. Οποιαδήποτε άλλη περιπλάνηση που υπαγορεύεται ενδεχόμενα είτε από τον αυτοθαυμασμό ή την ικανοποίηση για την πιστή τήρηση των κανόνων (“εάν τε ποιήσωμεν πάντα τα διαταχθέντα υμίν, αχρείοι δούλοι εσμεν, ότι ο ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν”) ή από άλλο λόγο, ασφαλώς αυτό το λοξοδρόμημα συνεπάγεται αλλοίωση του πνεύματος που προβάλλει ο Γέροντας στον υπομνηματισμό της κανονικής νομοθεσίας των πατέρων του μοναχισμού. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)