ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ (ΜΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ)

Παράκληση στήν Παναγία σημαίνει θερμή δέηση καί ἱκεσία πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Τά τροπάρια τῆς Παρακλήσεως πρός τή Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Μητέρα μας ἐκφράζουν ὅλη τήν εὐλάβεια τῆς τραυ­ματισμένης ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχῆς μας καί ὅλα τά προβλήματα τῆς ἀνήσυχης καρδιᾶς μας.

Διότι ἡ Παναγία Παρθένος εἶναι «πρεσβεία θερμὴ» στό θρόνο τῆς Χάριτος καί συνδυάζει τή μεγαλύτερη ἁγιότητα μέ τή μεγαλύτερη τιμή ἐκ μέρους μας.

Ὁ Μικρός Παρακλητικός Κανών ψάλ­­­­­λεται σ’ ὅλη τή διάρ­κεια τοῦ ἔτους, «ἐν πά­σῃ περιστάσει καὶ θλίψει ψυχῆς».

Κατά τήν περίοδο ὅμως τοῦ Δεκα­πε­­νταυγούστου ψάλ­λονται ἐναλλάξ οἱ δύο Κα­­νόνες, στό τέλος τοῦ ἑσπερινοῦ ὅλων τῶν ἡμε­ρῶν, ἐκτός ἀπό τόν ἑσπερινό τοῦ Σαββάτου, τῆς Μετα­μορ­φώ­σεως καί τῆς Κοιμήσεως.

Μέ βαθύτατο σεβασμό οἱ Ὀρθόδοξοι προσφέ­ρου­με στήν Παναγία τήν ἱκεσία μας, πλέκοντάς την μέ τούς ὕμνους καί τίς δοξολογίες τοῦ Μικροῦ ἤ τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνος.

Καί «ὁ γλυκασμὸς τῶν ἀγγέλων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρὰ» σταλάζει μέ ἀμέτρητους τρόπους χίλιων εἰδῶν χαρές καί ἀπερίγραπτη γλυκιά παρηγοριά στήν πονεμένη καρδιά μας. Ἡ Παν­τάνασσα μᾶς πιάνει ἀπό τό χέρι καί μᾶς ὁδηγεῖ στόν Παντάνακτα καί Δεσπότη Χριστό, τόν Υἱό της, τόν συνάναρχο μέ τόν Πατέρα καί τό Παράκλητο Πνεῦμα.