Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Από της «ανακηρύξεως» του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδος ευσεβής πόθος και πάγιο αίτημα ήταν η έκδοση της Καινής Διαθήκης, και η απόδοση του πρωτοτύπου κειμένου στην λογία νεοελληνική γλώσσα.

Η επιθυμία αυτή εκδηλώθηκε πλέον ως επιτακτικό αίτημα μετά τον εγκαινιασμό, υπό του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σπυρίδωνος κατά μήνα Ιούνιο 1951, και την λειτουργία του Τυπογραφείου της Αποστολικής Διακονίας.

Το μείζον τούτο θεολογικό και εκκλησιαστικό θέμα τέθηκε πολλάκις προς συζήτηση στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και εν τέλει κατά το έτος 1978 αποφασίσθηκε η έκδοση της Καινής Διαθήκης, υπό της Αποστολικής Διακονίας, στη λογία νεοελληνική (δημοτική) γλώσσα.

Παρενεβλήθησαν πάλι δυσκολίες και προσκόμματα, αλλά χάριτι Θεού το έργο ήχθη εις πέρας. Και είμεθα στη λίαν ευχάριστη θέση να σας γνωρίσουμε, μετά πνευματικής χαράς και ιεράς συγκινήσεως, ότι ήδη εκτυπώθηκε η Καινή Διαθήκη -το πρωτότυπο κείμενο μετά της αποδόσεως αυτού στη λογία δημοτική γλώσσα.

Η απόδοση στη λογία δημοτική γλώσσα είναι έργο του Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών ελλογιμωτάτου κ. Χρήστου Βούλγαρη.

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος αναφέρει στο αποσταλέν Πατριαρχικόν Γράμμα:

«Διεξελθόντες τό ἀποσταλέν ὑφ’ ὑμῶν κείμενον τῆς ἀποδόσεως τῆς Καινῆς Διαθήκης εἰς τήν Νεοελληνικήν καί θεωρήσαντες συνοδικῶς τήν ὅλην προσπάθειαν, ἐπευλογοῦμεν τήν παροῦσαν ἔκδοσιν, συγχαίρομεν τῷ πολλά κοπιάσαντι καί ἀγαγόντι εἰς πέρας τό ἐπίπονον τοῦτο ἐγχείρημα εἰδικῷ Καθηγητῇ, καί ἐκφράζομεν τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐαρέσκειαν, ἐν τῷ προσώπῳ ὑμῶν, ἀδελφέ ἅγιε Φαναρίου, πρός τήν Ἀποστολικήν Διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τήν ἀπόφασιν καταρτίσεως ἐγκύρου μεταφράσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κειμένου τῆς Καινῆς Διαθήκης καί διά τήν ἐποπτείαν καί τήν ἐπιμέλειαν τῆς ὅλης διαδικασίας».

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, στη Συνεδρία της 6ης Ιουνίου 2012, «…διαπιστοῦσα τό πνευματικῶς ὠφέλιμον τοῦ ἐγχειρήματος, ἀλλά καί τό ἐπιστημονικῶς ἄρτιον τῆς προτεινομένης καί ὑπό τοῦ Ἐλλογιμωτάτου κ. Χρήστου Βούλγαρη, Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐκπονηθείσης ἀποδόσεως τοῦ ἱεροῦ κειμένου εἰς τήν ἁπλοελληνικήν γλωσσικήν διατύπωσιν, ἀπεφάσισεν ὅπως ἐγκρίνῃ τήν ὑπό τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑποβληθεῖσαν μετάφρασιν τῆς Καινῆς Διαθήκης».

Σταθερά αρχή ανά τους αιώνες υπήρξε η θέση της Αγιωτάτης Εκκλησίας μας, η διατυπωθείσα υπό του ιερού Χρυσοστόμου ότι «παράδεισός ἐστι τῶν θείων Γραφῶν ἡ ἀνάγνωσις» ( PG 49, στ. 17), « φωνή μέν ἑτέρα, πίστει δέ οὐχ ἑτέρα, καί γλώσσῃ μέν διαφόρῳ, διανοίᾳ δέ συμφώνῳ. Ὁ μέν γάρ φθόγγος τῆς γλώσσης ἐνήλλακται, ὁ δέ τρόπος τῆς εὐσεβείας οὐκ ἐνήλλακται » ( PG 51, στ. 87-88).