Η ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ Β΄ ΤΟΜΟΣ

Όταν στη δυτική Ευρώπη τα απομεινάρια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας δεν ήταν παρά μικρά αδύναμα κρατίδια, η Κωνσταντινούπολη παρέμενε η πρωτεύουσα ενός ισχυρού και οργανωμένου κράτους, της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Υπήρξε ένα κράτος με διοικητικές δομές, με νομοθεσία που εκσυγχρονιζόταν διαρκώς και προσαρμοζόταν στις ανάγκες του, με νόμισμα το οποίο κυκλοφορούσε σε ολόκληρο τον κόσμο, απ’ τη Μεσόγειο ως την Άπω Ανατολή, με εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο διατήρησε την καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας και παιδείας.
Η Βυζαντινή αυτοκρατορία στηρίχθηκε σε μια ιεραρχημένη κοινωνία η οποία κληροδότησε στους μεταγενέστερους, εκτός από τη δική της αντίληψη για τον Χριστιανισμό, την Ορθοδοξία, και ορισμένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης. Σε αυτή την αυτοκρατορία οφείλει η σημερινή Ευρώπη την ύπαρξή της: αν η Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν είχε αναχαιτίσει για τόσους αιώνες τους Άραβες, τους Σελτζούκους και τους Οθωμανούς, η Δύση δεν θα είχε προλάβει να ορθοποδήσει. Αυτές είναι μερικές από τις πληροφορίες που δίνει η Τζούντιθ Χέριν στο βιβλίο της «Η άνοδος και η πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας».
Η βυζαντινολόγος συγγραφέας ξεναγεί τον αναγνώστη της σε όλες τις πτυχές αυτής της φαντασμαγορικής, αλλά και γεμάτης εκπλήξεις, αυτοκρατορίας που κυριάρχησε στο προσκήνιο της Ιστορίας για πάνω από χίλια χρόνια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)